Εκπαιδευτικοί: ναι στη δια ζώσης εκπαίδευση που δεν καταντά λοτταρία

Η παρούσα επιστολή υπογράφεται διαρκώς από εκπαιδευτικούς και έχει σταλεί στην πολιτική ηγεσία της χώρας, στα μέλη του Κοινοβουλίου και σε Μέσα Ενημέρωσης. Οι εκπαιδευτικοί προειδοποιούν ότι το άνοιγμα των σχολείων στις 11 Ιανουαρίου 2021 πρέπει να συνοδεύεται με μέτρα για να είναι ασφαλές για τους ίδιους αλλά και για τη δημόσια υγεία.

ΠΕΡΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑΣ: ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΩΝ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Αγαπητοί συμπολίτες, ως εκπαιδευτικοί ειδικοτήτων της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας, αλλά και ως υπεύθυνοι πολίτες, θεωρούμε χρέος μας να σας γνωστοποιήσουμε μια σημαντική κατά τη γνώμη μας «λεπτομέρεια» όσον αφορά στην ατομική μας, αλλά λόγω πανδημίας, και στη δημόσια κατά συνέπεια υγεία , που όπως βλέπουμε, έχει διαφύγει ή έχει αντιμετωπιστεί ίσως λίγο πιο «ελαφρά», απ΄ όσο θεωρούμε πως θα έπρεπε τόσο από το Υπουργείο Παιδείας, όσο κι από τους δημοσιογράφους, όσον αφορά στην περίπτωση των Ειδικοτήτων στα σχολεία.

Την Δευτέρα 4 Ιανουαρίου αποφασίστηκε το άνοιγμα των δημοτικών και νηπιαγωγείων, αν και αυτό είχε προαποφασιστεί και ανακοινωθεί ήδη από το Σάββατο.

Από το καλοκαίρι, έχει ξεκινήσει μεγάλη συζήτηση περί της μεταδοτικότητας της νόσου από τα παιδιά, και περί του μεγέθους του ιικού φορτίου που μπορεί αυτά να φέρουν.

Σε εκπομπή της ΕΡΤ στις 31.12.20 ο καθηγητής Πολιτικής Υγείας στο London School of Economics και εκπρόσωπος της Ελλάδας για τον Covid 19 στην Ε.Ε. Ηλίας Μόσιαλος, αναφέρει « Οι εκπαιδευτικοί έρχονται σε επαφή με νεαρά παιδιά που γνωρίζουμε ότι μπορούν να μεταδώσουν τη νόσο. Είναι μύθος ότι τα νεαρά άτομα δε μεταδίδουν τη νόσο». Θα μπορούσε βέβαια να πει κάποιος πως ο γιατρός μιλά για άλλες ηλικίες, μα … αλήθεια πόση απόσταση έχει η ΣΤ του Δημοτικού από την Α του Γυμνασίου;

Εκεί που θέλουμε όμως να σταθούμε, το σημείο που νομίζουμε πως διαφεύγει, είναι πώς αν δεχτούμε, να σημειώσουμε εδώ ότι εμείς προσωπικά δεν το δεχόμαστε, αλλά αν δεχτούμε σε εισαγωγικά, ότι οι Δάσκαλοι είναι κατά έναν τρόπο «λιγότερο» εκτεθειμένοι, καθώς διδάσκουν σε ένα τμήμα ενός μόνο σχολείου και έρχονται σε επαφή με 25 ή 27 παιδιά, ας πούμε, «μόνο», το λεγόμενο τμήμα «φούσκα», οι εκπαιδευτικοί ειδικοτήτων , δηλαδή εμείς που διδάσκουμε Εικαστικά, ή Μουσική, Θεατρική Αγωγή, Γυμναστική, Αγγλικά , Γαλλικά, Γερμανικά, Πληροφορική, είναι αδύνατο να μιλάμε για κάτι τέτοιο εφόσον εργαζόμαστε και μετακινούμαστε σε 2, 3 ή και περισσότερά σχολεία και διδάσκουμε σε 12, 13 ή και περισσότερα, ακόμα και 24 (!) τμήματα οι των μονόωρων μαθημάτων, βλ. Θεατρική Αγωγή, των 25 με 27 παιδιών, δηλαδή σε μία εβδομάδα ερχόμαστε σε επαφή με 300, 400 ή και περισσότερα παιδιά. Και κάπου εδώ να σημειωθεί ότι ως εκπαιδευτικοί δεν συναναστρεφόμαστε μόνο με παιδιά αλλά κ με ενήλικες κ ειδικά με ευπαθείς ομάδες , συναδέλφους πριν την σύνταξη, σε σχολικούς συλλόγους των 20 ατόμων, όχι ενός (!) άλλα 2, 3 ή και περισσότερων σχολείων.

Αντιλαμβάνεστε λοιπόν καθώς μιλάμε για απλά μαθηματικά ότι διατρέχουμε πολλαπλάσιο κίνδυνο!

Βέβαια, έχει ειπωθεί το ακριβώς αντίθετο, ότι δηλαδή εμείς ως ειδικότητες δεν διατρέχουμε κίνδυνο διότι θα βρεθούμε σε επαφή με τα 300 ή 400 ή και περισσότερο αυτά παιδιά μόνο για 1 ή 2 ώρες την εβδομάδα. Ας βρεθεί όμως σε αυτή την περίπτωση και κάποιος υπεύθυνος λοιμωξιολόγος, ή κάποια έρευνα που να λέει ξεκάθαρα ότι η Covid 19 έχει ανάγκη πάνω από 1 ή 2 ώρες επαφής με νοσούντα για να μεταφερθεί! Εμείς όσο κι αν ψάξαμε τέτοια έρευνα δεν βρήκαμε.

Αυτό όμως που βρήκαμε είναι ξανά τον κύριο Μόσιαλο να γράφει πως «η νέα παραλλαγή του ιού βρέθηκε να απαντάται συχνότερα στις ηλικιακές ομάδες 0 με 19 ετών.» Και την κυρία Παγώνη να δηλώνει σε δελτίο ειδήσεων σε ιδιωτικό κανάλι την 6/1/21 πως «το πρόβλημα στο Γυμνάσιο και το Λύκειο είναι το λεγόμενο «rotation» των καθηγητών το ότι δηλαδή διδάσκουν σε διαφορετικές τάξεις!» Ότι ακριβώς κάνουμε κι εμείς! Γιατί λοιπόν αυτό για εμάς δεν αποτελεί πρόβλημα?

Ως εκπαιδευτικοί που στηρίξαμε με όποιον τρόπο το Σχολείο, ακόμα και μέσω μιας τηλεκπαίδευσης που μας ήρθε κυριολεκτικά άξαφνα κι από το πουθενά, αλλά και ως γονείς πολλοί από εμάς, κατανοούμε και συμφωνούμε στο ότι μιλάμε για εκπαίδευση μόνο όταν πρόκειται για δια ζώσης εκπαίδευση, η οποία φυσικά και είναι αναντικατάστατη.

Όπως όμως αναντικατάστατοι είναι και οι συνάδελφοί μας που έχασαν τη ζωή τους από τον ιό, μετά το άνοιγμα των σχολείων, ο Δ. Δευτεροβάθμιας Φθιώτιδας, ο Δ. Δημοτικού Σχολείου Καρδίτσας, ο Πρώην Υποδιευθυντής ΓΕΛ Λιγουρίου, οι εκπαιδευτικοί από τη Βοιωτία, την Χαλκίδα, την Πιερία , ο Δάσκαλος από την Πάρο, από την Καρδίτσα και πόσοι ακόμα.

Ναι! Η δια ζώσης εκπαίδευση που οδηγεί στη Μάθηση είναι αναντικατάστατη, αλλά αυτή θα πρέπει να λαμβάνει χώρα σε καθεστώς ασφάλειας και σιγουριάς για να νοείται ως τέτοια, αλλιώς πρόκειται για Λοτταρία η οποία προφανώς μεταφέρεται και έξω από τους τοίχους του σχολείου!