Ξεκάθαρη προσπάθεια «πράσινου ξεπλύματος» (greenwashing) θεωρεί το νέο κόμμα των Πράσινων τον χαρακτηρισμό από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή της πυρηνικής ενέργειας και του φυσικού αερίου ως «πράσινων» μορφών ενέργειας, προκειμένου να χρηματοδοτηθούν με δημόσια κονδύλια από την «Πράσινη Συμφωνία» της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στο πλαίσιο αυτό θεωρούν θετικές τις αντιρρήσεις που προβάλλει η νέα γερμανική κυβέρνηση με πρωτοβουλία των Πράσινων υπουργών της.

Τίποτε πράσινο δεν έχει η πυρηνική ενέργεια που προκάλεσε τεράστια ατυχήματα και διαρροές θανατηφόρας ραδιενέργειας σε μεγάλα τμήματα του πλανήτη, με ατυχήματα όπως του Τσέρνομπιλ το 1986 και της Φουκουσίμα το 2011.

•Και στις δυο περιπτώσεις εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι αναγκάστηκαν να εκκενώσουν για πάντα άρον- άρον τις περιοχές σε μεγάλη ακτίνα από τα εργοστάσια όπου έγινε το ατύχημα.
•Άλυτο παραμένει και το πρόβλημα της ασφαλούς διάθεσης των πυρηνικών αποβλήτων που παραμένουν ραδιενεργά κι επικίνδυνα για αιώνες, σε συνθήκες που είναι αδύνατον να προβλεφθούν σήμερα.
•Σοβαρότατο, αν και αθέατο είναι και το ζήτημα του πολιτικού ελέγχου των πυρηνικών εργοστασίων: συγκέντρωση ενέργειας σημαίνει και συγκέντρωση εξουσίας. Αν το ηλεκτρικό σου ρεύμα παράγεται σε πυρηνικά εργοστάσια της Γαλλίας, τότε δίνεις οικονομικά και πολιτικά ανταλλάγματα σε αυτόν που μπορεί να σου κατεβάσει το διακόπτη.
•Η «ειρηνική» χρήση της πυρηνικής ενέργειας παράγει πλουτώνιο και πάει συνήθως πακέτο με την κατασκευή πυρηνικών όπλων που ανά πάσα στιγμή, σκόπιμα ή από λάθος, μπορεί να καταστήσουν ραδιενεργές ερήμους μεγάλες εκτάσεις του πλανήτη.

Παρομοίως, ούτε το αέριο αποτελεί «πράσινη» ενέργεια: Είναι κι αυτό ορυκτό καύσιμο, αποτελούμενο κατά 85% από μεθάνιο, το οποίο, μετά το διοξείδιο του άνθρακα, είναι το δεύτερο σημαντικότερο αέριο του θερμοκηπίου, του οποίου η αύξηση συμβάλλει στην Κλιματική Κρίση. Κάποιες δεκαετίες πριν θα μπορούσε ίσως να αποτελέσει μεταβατικό καύσιμο, σήμερα όμως η Κλιματική Κρίση απαιτεί άμεσες απαντήσεις δεν υπάρχουν πια χρονικά περιθώρια να επεκταθεί η χρήση του.

Το «πράσινο ξέπλυμα» αυτών των δυο μορφών ενέργειας, το «βάφτισμά τους ως «οικολογικών» μορφών ενέργειας, είναι σκανδαλώδης επιχείρηση διασπάθισης δημοσίων ευρωπαϊκών κονδυλίων για την υποστήριξη αυτών των μορφών ενέργειας και των ισχυρών λόμπι που τις προωθούν.
Πρόσφατες είναι άλλωστε οι ανατιμήσεις του αερίου, που ανέβασαν κατακόρυφα το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας αλλά και το συνολικότερο κόστος ζωής.

Στην Ελλάδα, όπου η εξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα παραμένει μεγάλη, οι τιμές της κιλοβατώρας για το μέσο νοικοκυριό έφτασαν να τριπλασιαστούν ή και να τετραπλασιαστούν. Αντίθετα, χώρες όπως η Γερμανία και η Δανία, με σημαντική συνεισφορά ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στο ενεργειακό τους μείγμα και εκτεταμένη ανάπτυξη της ενεργειακής δημοκρατίας, κατάφεραν να έχουν πολύ μικρότερη αύξηση στο κόστος.

Η λύση είναι η αλλαγή τρόπου ζωής και κατανάλωσης με έμφαση στην εξοικονόμηση ενέργειας και φυσικών πόρων και η στήριξη αποκεντρωμένων, τοπικά ελεγχόμενων, πραγματικά πράσινων μορφών ενέργειας με την ανάλογη αποθήκευση, αξιοποιώντας τη δύναμη του ήλιου, του ανέμου, των κυμάτων κοκ προς όφελος των πολιτών κι όχι μιας χούφτας μεγάλων εταιρειών, χωρίς καταστροφή της φύσης. Τα δημόσια κτήρια, σχολεία, νοσοκομεία αλλά και οι Δήμοι πρέπει να σταθούν πρωτοπόροι σε αυτή τη μεγάλη αλλαγή.