Την Κυριακή 15 Μαΐου πραγματοποιήθηκε ο 7ος Δρόμος Εκεχειρίας στα 50 χλμ από την Αρχαία Ήλιδα στην Αρχαία Ολυμπία.
Έτρεξαν 450 δρομείς, με επικεφαλής τον θρύλο – υπερδρομέα μεγάλων αποστάσεων κ. Γιάννη Κούρο. Συμμετείχαν, επίσημα, αντιπροσωπείες από το CISM (Παγκόσμιο Συμβούλιο Στρατιωτικού Αθλητισμού), από πέντε χώρες (Ελλάδα, Λιθουανία, Ουγγαρία, Παλαιστίνη και Σαουδική Αραβία), ενώ έτρεξαν και δρομείς από την Ουκρανία, το Αφγανιστάν, τη Γερμανία, την Ολλανδία, τη Γαλλία, την Αυστρία, τον Καναδά, την Ιταλία, την Αγγλία, τη Βενεζουέλα, τη Σερβία, την Αλβανία και την Ισπανία. Διοργανώτρια του Δρόμου της Εκεχειρίας είναι η «Συμπολιτεία Ολυμπίας» με συνδιοργανωτές το Ανώτατο Συμβούλιο Αθλητισμού Ενόπλων Δυνάνεων (ΑΣΑΕΔ), την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος και τους Δήμους Ήλιδας, Πύργου και Αρχαίας Ολυμπίας.
Ο Δρόμος της Εκεχειρίας δεν έχει αγωνιστικό χαρακτήρα. Είναι μια διαδρομή που ουσιαστικά στέλνει ένα μήνυμα για την ανάδειξη εκείνης της Ολυμπιακής Αξίας που οδηγεί στην ειρήνη και στη συναδέλφωση των λαών, της εκεχειρίας.
Ο Βασίλης Χαβιατζής τα τελευταία χρόνια έβαλε στην ζωή του τον αθλητισμό τρέχοντας στον μαραθώνιο της Αθήνας αλλά και σε μικρότερες διοργανώσεις. Εφέτος συμμετείχε στον Δρόμο της Εκεχειρίας πρώτη φορά και τερμάτισε.
Παρακάτω παραθέτουμε το σύντομο μήνυμα του καθώς και τις φωτογραφίες που μας έστειλε συμμετέχοντας στην φετινή διοργάνωση.
Το μονοπάτι της Εκεχειρίας είναι μια καταπληκτική εμπειρία που αναβιώνει τα αρχαία ιδεώδη του ολυμπισμού και αθλητισμού και τα φέρνει στο σήμερα για να φωτίσει τις σκοτεινές μέρες που ζούμε. Το μήνυμα είναι ένα, ιερό και αδιαπραγμάτευτο ΕΚΕΧΕΙΡΙΑ, ΕΙΡΗΝΗ θα το φωνάξουμε και θα το διαδώσουμε παντού από όπου περάσουμε. Η διαδρομή είναι μεγάλη, είναι δύσκολη είναι επίπονη έτσι κι’ αλλιώς τι είναι εύκολο άλλωστε. Γι αυτό προπονούμαστε για να μπορέσουμε να φτάσουμε και να αντέξουμε μέχρι τον τερματισμό. Συγχαρητήρια στη εξαιρετική οργάνωση, στους εθελοντές και τις εθελόντριες, στους γιατρούς και στους απλούς ανθρώπους που μας υποδέχτηκαν και μας φρόντισαν στα όμορφα μέρη τους. Και φυσικά δε θα μπορούσα να παραλείψω το γεγονός ότι ήμουν συνοδοιπόρος ενός ανθρώπου που θαυμάζω, του Γιάννη Κούρου.
