(Στις, 13/5/2022, τρία μέλη της Προοδευτικής Διεθνούς, ο Τζέρεμι Κόρμπιν, η Έτσε Τεμελκουράν και ο Γιάνης Βαρουφάκης, κάλεσαν σε συνέντευξη Τύπου για να δημοσιοποιήσουν τη Διακήρυξη της Αθήνας σε σχέση με τη ρωσική επέμβαση και τον πόλεμο που διεξάγεται στην Ουκρανία. Εδώ θα βρείτε μερικά από τα σημεία των τοποθετήσεων του Τζέρεμι Κόρμπιν).
Η ρωσική επέμβαση στην Ουκρανία είναι απολύτως λάθος, υπό οποιαδήποτε συνθήκη κι αν έγινε, και οφείλουμε να την καταδικάσουμε διεθνώς. Τα θύματα του πολέμου είναι οι άνθρωποι της Ουκρανίας που κατά εκατοντάδες χιλιάδες αφήνουν τον τόπο τους και τους καλωσορίζουν – άλλες λιγότερο και άλλες περισσότερο – οι γείτονες χώρες της Ευρώπης. Αυτό είναι το σωστό και ανθρώπινο. Δυστυχώς αυτό το ίδιο ανθρώπινο πρόσωπο τα ευρωπαϊκά κράτη δεν έχουν δείξει για τους πρόσφυγες που προέρχονται από το Αφγανιστάν, που βρίσκεται υπό εικοσάχρονη κατοχή και είναι μια από τις πιο φτωχές χώρες, με κρίση υποσιτισμού και έλλειψη ασφάλειας. Το ίδιο αφορά δυστυχώς και τα θύματα του πολέμου στη Συρία, τη Λιβύη, την Υεμένη, την κατεχόμενη Παλαιστίνη και άλλα μέρη του κόσμου.
Πού μας οδηγεί όλο αυτό; Η φρίκη του πολέμου στην Ουκρανία αφαιρεί ζωές, καταστρέφει τους τόπους, απειλεί την παγκόσμια διατροφική αλυσίδα και ειδικά περιοχές της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Το ενεργειακό κόστος ανεβαίνει διεθνώς. Οι οικονομικές επιπλοκές αυτού του πολέμου θα έχουν επίδραση στους πληθυσμούς και εξαιτίας των ανισοτήτων στην οικονομία τη μέγιστη αρνητική επίπτωση θα έχουν οι πιο φτωχοί άνθρωποι και οι πιο φτωχές χώρες, ενώ αυτοί που τελευταίοι θα επηρεαστούν θα είναι οι πλουσιότεροι άνθρωποι και οι πλουσιότερες χώρες.
Η ερώτησή μου απευθύνεται στους θεσμούς. Η γλώσσα που χρησιμοποιούν κυρίως οι παγκόσμιοι ηγέτες και τα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης είναι πολεμική και η συζήτηση γίνεται σε όρους στρατιωτικοποίησης. Γιατί χρειάστηκε τόσο χρόνο ο ΓΓ του ΟΗΕ, Α. Γκουτέρες, για να επισκεφθεί τη Μόσχα και το Κίεβο; Γιατί δεν αναμείχθηκε από την πρώτη στιγμή για να προσπαθήσει να επιτύχει την κατάπαυση του πυρός και να ηγηθεί μιας διαδικασίας που να εγγυηθεί ειρήνη και ασφάλεια;
Το νόημα πίσω από την Διακήρυξη της Αθήνας είναι ότι αν απλώς συνεχίσουμε την πορεία μας αναπτύσσοντας όλο και πιο πολύ στρατιωτικές συμμαχίες και ξοδεύουμε όλο και περισσότερες στρατιωτικές δαπάνες και όπλα μαζικής καταστροφής θα πρέπει να έρθουμε αντιμέτωποι με το εξής: κάθε εκατομμύριο δολάρια που ξοδεύουμε για στρατιωτικούς εξοπλισμούς είναι ένα εκατομμύριο που δεν διαθέτουμε για σχολεία, που δεν διαθέτουμε για νοσοκομεία, που δεν διαθέτουμε για στέγαση, που δεν διαθέτουμε για σίτιση των πιο πεινασμένων αυτού του κόσμου. Δεν μας έμαθε αλήθεια τίποτα η πανδημία για την παγκόσμια ανισότητα και την παγκόσμια ανασφάλεια;
Η έκκλησή μας σήμερα είναι για μια επείγουσα και άμεσα κατάπαυση του πυρός, και τα κατάλληλα εχέγγυα που θα πρέπει να δοθούν από τις μεγάλες παγκόσμιες δυνάμεις προς ένα ειρηνικό και ασφαλές μέλλον. Την είχαμε αυτή την ευκαιρία το 1991, όταν η Σοβιετική Ένωση διαμελίστηκε με το τέλος του Συμφώνου της Βαρσοβίας, αλλά δεν την εκμεταλλευθήκαμε επαρκώς. Καλωσορίζω την κατάπαυση του πυρός που επιτέλους έγινε στην Υεμένη και εύχομαι αυτή η κατάσταση να αποτελέσει την αρχή για ευρύτερη ειρήνη στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, αλλά ως προς αυτό συγκρατώ την αισιοδοξία μου. Σε αυτή τη γεωγραφική ζώνη υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν ποτέ γνωρίσει την ειρήνη, στην Παλαιστίνη ας πούμε. Ο δε θάνατος της Σιρίν, της συναδέλφου σας, πανέξυπνη και υπέροχη δημοσιογράφος, που χτυπήθηκε με σφαίρα στο κεφάλι ενώ προσπαθούσε να καλύψει την αλήθεια, είναι γεγονότα που συμβαίνουν συχνά και δεν βοηθούν τη φωνή της ειρήνης, που φέρνουμε και εμείς από την Προοδευτική Διεθνή σήμερα εδώ στην όμορφη Αθήνα.
Σε ερώτηση του in.gr για την κατεύθυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως προς τα ζητήματα ειρήνης και πολέμου, ο Τ. Κόρμπιν είπε μεταξύ άλλων:
Η κατεύθυνση που παίρνει η Ευρώπη φαίνεται να υπερβαίνει το χαρακτήρα ενός οικονομικού μπλοκ και να μετατρέπεται σε ένα μπλοκ που πλησιάζει το ΝΑΤΟ. Αυτό συνέβη μετά τη Λισαβώνα. Νομίζω ότι αυτό είναι λυπηρό, γιατί κάποιοι από εμάς επιθυμούσαμε να είναι κάποιος άλλος ο ρόλος της Ευρώπης, να γίνουν προσπάθειες για μεγαλύτερη κοινωνική συνοχή, να συγκλίνουμε σε ενιαίο ελάχιστο μισθό και μια οικονομική στρατηγική που δεν θα τιμωρεί τις χώρες, όπως για παράδειγμα η Ελλάδα τιμωρήθηκε με τόσο γκροτέσκο τρόπο και από την ΕΚΤ και την ΕΕ.
Σε ερώτηση του πρακτορείου μας για το τί είδους πρωτοβουλίες μπορούν να πάρουν τα κοινωνικά κινήματα για να βοηθήσουν στην κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία και την εξεύρεση ειρηνικής λύσης αλλά και στην αντιμετώπιση των μύθων για την αιώνια έχθρα και απειλή μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας και Κύπρου, είπε:
Στην κοινότητά μου στο Λονδίνο πρέπει να μιλούνται περίπου 17 γλώσσες, άνθρωποι από πολλά μέρη του κόσμου έχουν βρει τόπο για να φτιάξουν εκεί το σπίτι τους και τα πάνε σχετικά καλά στη συμβίωση. Έχουμε σημαντικές κοινότητες από τη Βόρεια και τη Νότια Κύπρο, Κυπρίους που μένουν στην περιοχή αυτή από το 1974. Επίσης έχουμε διαδοχικές γενιές Κούρδων, ανθρώπων από το Ιράκ, τη Συρία, την Τουρκία. Ο πόνος τους είναι εμφανής αλλά όλοι αναζητούν λύσεις καθώς για πολύ καιρό υπήρχαν καταπιεστικές κυβερνήσεις στην εξουσία των χωρών προέλευσης. Είχατε στην Ελλάδα τη χούντα των συνταγματαρχών, πριν τη ναζιστική κατοχή και ενδιάμεσα τον εμφύλιο. Η λαϊκή αναταραχή και η λαϊκή εξέγερση κατάφερε να απελευθερώσει την Ελλάδα από τη χούντα και το ίδιο συνέβη και στην Κύπρο. Οπότε όλο αυτό αφορά στο να δοθεί στους ανθρώπους η δυνατότητα αυτοσεβασμού και αυτοέκφρασης. Και να γίνει κατανοητή η χαρά ενός ποικιλόμορφου κόσμου. Στο summit της Προοδευτικής Διεθνούς δώσαμε τον τίτλο “Το τέλος του κόσμου”, αρχικά γιατί ήταν προγραμματισμένη η σύσκεψη να διεξαχθεί στη γη του πυρός, που είναι πράγματι η άκρη του κόσμου, αλλά εξαιτίας της πανδημίας τελικά έγινε διαδικτυακά. Ο τίτλος όμως είναι ακριβώς αυτό που λέει. Στη συνεισφορά μου στη συζήτηση περιέγραψα τα κρίσιμα ζητήματα που αντιμετωπίζει ο πλανήτης, τη διεθνή ανισότητα, τη διεθνή επισιτιστική ανασφάλεια και την περιβαλλοντική καταστροφή. Ο εθνικισμός και ο πόλεμος δεν θα λύσουν κανένα από αυτά τα προβλήματα. Αυτά τα προβλήματα θα λυθούν μόνο από συλλογική δράση στην κατεύθυνση της ειρήνης και της βιωσιμότητας, της κατανόησης της κοινής μας ιστορίας και της ελπίδας προς την επόμενη γενιά, όχι με κεντρομόλο ενέργεια μεταξύ μας αλλά με φυγόκεντρη προς την ειρήνη. Δεν είναι εύκολο, ούτε δημοφιλές αλλά υπάρχουν πολλά να γίνουν και γι’ αυτό εργαζόμαστε.
Σε ερώτηση της ΕΦΣΥΝ για τις ήττες των αριστερών διεκδικήσεων και της τελικά έλλειψης δυνατότητας να εφαρμοστούν οι πολιτικές που υποστηρίζει, είπε:
Ναι, υπάρχουν εκλογικά αποτελέσματα που δεν μου αρέσουν, δεν μου άρεσε το βρετανικό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος το 2017, ούτε το εκλογικό αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών του 2019. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να το βουλώσω και να μη ξαναβγάλω άχνα για τα επόμενα πέντε χρόνια; Και να αφήσω κάποιον να καθοδηγεί τι θα λέμε, τι θα πιστεύουμε και τι θα κάνουμε; Όχι. Θα αντισταθώ με το μέρος της δικαιοσύνης, της ειρήνης, της ελπίδας και μαζί με τη νέα γενιά, που περνά το άγχος του χρέους, της φτώχειας, της ανασφάλειας, της ακριβής στέγης, της έλλειψης ευκαιριών εργασίας, που αντιμετωπίζει την πανδημία, τον πόλεμο και τον τρόπο που η παγκόσμια οικονομία αναδομείται μπροστά στα μάτια μας υπέρ των ολιγαρχών και των ανθρώπων με τη μεγαλύτερη εξουσία. Υπάρχουν αυτές οι οικονομικές ζυμώσεις αυτή τη στιγμή στον πλανήτη, με εξαίρεση κάποιες χώρες που έδωσαν προτεραιότητα στα κοινωνικά τους κινήματα, όπως χώρες της Λατινικής Αμερικής. Ή χώρες με πολύ επιτυχημένα κοινωνικά κινήματα, όπως οι αγρότες στην Ινδία. Η πολιτική αφορά τη δικαιοσύνη, την ελπίδα αλλά επίσης πολιτική είναι να στέκεσαι δίπλα στους ανθρώπους που μιλούν για όλους μας. Στεκόμαστε δίπλα στους δημοσιογράφους που ρίσκαραν και έχασαν τα πάντα, σκοτώνονται σε πολλές χώρες στον κόσμο γιατί όρθωσαν ανάστημα και είπαν την αλήθεια. Στεκόμαστε δίπλα στον Τζούλιαν Ασάνζ που μας αποκάλυψε τόσες αλήθειες για τον κόσμο και που τώρα απειλείται με έκδοση στις ΗΠΑ, με ποινή 176 χρόνων σε φυλακή υψίστης ασφαλείας. Οπότε η φωνή μας είναι μια συλλογική φωνή για ειρήνη, δικαιοσύνη και ανθρώπινα δικαιώματα.
