Γίνονται τώρα μελέτες για τις εδαφικές ανισότητες και για έναν Νότο που δεν είναι πλέον σε θέση να εγγυηθεί στους πολίτες του βασικές υπηρεσίες. Η πιο πρόσφατη κατά σειρά είναι αυτή της Τράπεζας της Ιταλίας, η οποία, αν και με τη χλιδάτη γλώσσα που χαρακτηρίζει τον θεσμό αυτό, πιστοποιεί για άλλη μια φορά ότι οι δήμοι της νότιας Ιταλίας είναι σε θέση να εγγυηθούν πολύ λιγότερες υπηρεσίες από ό,τι οι δήμοι του βορρά της χώρας.
Εν ολίγοις, όσοι ζουν στους δήμους της Νότιας Ιταλίας δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα με εκείνους που ζουν στο Βορρά.
Τα συμπεράσματα της έκθεσης της Τράπεζας της Ιταλίας (στη σελίδα 39) αναφέρουν: “η χαμηλή φορολογική αυτονομία και ο υψηλός βαθμός φορολογικής εξάρτησης που ιστορικά χαρακτηρίζουν τους δήμους της νότιας Ιταλίας, σε συνδυασμό με τον υψηλό βαθμό ακαμψίας των δαπανών, συνέβαλαν στην επιδείνωση των δημοσιονομικών τους συνθηκών, εντονότερα από ό,τι στην υπόλοιπη χώρα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μειωθεί η ικανότητα δαπανών για υπηρεσίες που σχετίζονται με τις βασικές ανάγκες της κοινότητας. Στην πραγματικότητα, σχεδόν οι μισές από τις αρχές του νότου χαρακτηρίζονται από ένα επίπεδο προσφερόμενων υπηρεσιών, που συνδέονται με τις βασικές λειτουργίες, το οποίο είναι χαμηλότερο από αυτό που θα ήταν απαραίτητο με βάση τα εδαφικά χαρακτηριστικά, τις δημογραφικές, κοινωνικοοικονομικές και μορφολογικές πτυχές των εδαφών τους. Ιδιαίτερα οι μεγάλοι νότιοι δήμοι χαρακτηρίζονται από ανεπαρκή παροχή υπηρεσιών σε σχέση με τις – καταγεγραμμένες σε θεωρητικό επίπεδο – ανάγκες”.
Παρακάτω προσθέτει ότι “το χαμηλότερο επίπεδο δεξιοτήτων που διαθέτει το προσωπικό των φορέων του Νότου, σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες διαρθρωτικού χαρακτήρα και τη χαμηλότερη διαθεσιμότητα οικονομικών πόρων, έχουν επίσης επηρεάσει αρνητικά την ικανότητα υλοποίησης των επενδυτικών προγραμμάτων, η οποία φαίνεται να είναι χαμηλότερη από ό,τι στην υπόλοιπη χώρα”.
Μερικά αδιάψευστα στοιχεία καταδεικνύουν τις ρωγμές που παρουσιάζονται στους δήμους του Νότου: το 2020, το 13% των επιχειρήσεων του Νότου, και το 26% του πληθυσμού της περιοχής, βρίσκονταν σε κατάσταση οικονομικής αστάθειας ή βρίσκονταν λίγο πριν τη διάλυση, ενώ ένα επιπλέον 4% παρουσίαζε “διαρθρωτικά ελλειμματικές” δημοσιονομικές συνθήκες.
Μια καταστροφική κατάσταση που σίγουρα δεν θα ξεπεραστεί με τα μέτρα που έχουν ληφθεί εδώ και μερικά χρόνια (διάθεση πρόσθετων κρατικών πόρων, ενίσχυση των κοινωνικών υπηρεσιών γενικά και των παιδικών σταθμών ειδικότερα, διαδικασία εδαφικής εξισορρόπησης στην προικοδότηση των υποδομών μέσω της δημιουργίας ειδικού ταμείου εξισορρόπησης κ.ο.κ.).
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η “απόσχιση των πλουσίων” που επικαλέστηκε ο συγγραφέας Τζιανφράνκο Βιέστι, η οποία διαφαίνεται στον ορίζοντα με τη διαφοροποιημένη περιφερειακή αυτονομία, η οποία, αν εφαρμοστεί πλήρως, θα οδηγήσει στην ύπαρξη “πολιτών πρώτης και δεύτερης κατηγορίας” στη χώρα μας, εξακολουθεί να αποτελεί πραγματική απειλή. Κατεβάστε εδώ το βιβλίο του.
Η απειλή της διάσπασης της χώρας και της οριστικής συντριβής του Νότου γίνεται πολύ πιο συγκεκριμένη σε περίπτωση νίκης της δεξιάς στις 25 Σεπτεμβρίου. Η αποτροπή της εξαρτάται πάνω απ’ όλα από εμάς!
Τους επόμενους μήνες, εν τω μεταξύ, θα πρέπει να ξεκινήσει η συλλογή υπογραφών για ένα νομοσχέδιο συνταγματικής μεταρρύθμισης με λαϊκή πρωτοβουλία που προωθείται από τον Μάσιμο Βιγιόνε και μια μεγάλη ομάδα καθηγητών/τριών για την αναθεώρηση των άρθρων 116 και 117 του Συντάγματος.
