Τον Ιούνιο του 2019 κάλεσαν την Pressenza σε μία δημοσιογραφική αποστολή στην Δυτική Όχθη. Μαζί με την Χριστίνα Χριστοφόρου Λιβάνη εκπροσωπήσαμε το γραφείο σε αυτή την αποστολή γνωρίζοντας από κοντά τα μέρη που σήμερα φλέγονται. Όμορφα μέρη με χρώματα και μυρωδιές της Μέσης Ανατολής, μέρη που έχουν υποστεί τη διχόνοια και τη βία των άκρων όπως συμβαίνει και σήμερα διαιωνίζοντας τον φαύλο κύκλο της βίας.

Μετά από εκείνη την αποστολή ο τοίχος μου στα κοινωνικά μέσα γεμίζει πιο συχνά με νέα από εκεί και αυτή την εβδομάδα δεν λείπουν οι ζωντανές αναμεταδόσεις από εχθροπραξίες, βίαια επεισόδια ανάμεσα σε Παλαιστίνιους και ακροδεξιούς Ισραηλινούς, άμαχος πληθυσμός να τρέχει, μανάδες με τα παιδιά στην αγκαλιά, βόμβες και ρουκέτες να πέφτουν και να σκάνε σαν πυροτεχνήματα. Παράλληλα, κοινωνικά μέσα όπως το Facebook και το Instagram μπλοκάρουν λογαριασμούς που αναφέρουν την αλληλεγγύη τους στον Παλαιστινιακό λαό.

Από τον προηγούμενο χρόνο με την πανδημία σε έξαρση και στην Δυτική Όχθη είδαμε πως η στάση που κράτησε το Ισραήλ μόνο αλληλέγγυα και σύμφωνη με τις συνθήκες που διέπουν τις υποχρεώσεις του, όσο αφορά τα κατεχόμενα, δεν ήταν. [1]

Και η σύγκρουση ήρθε κλιμακώνοντας τις εντάσεις μεταξύ τους από τις εξώσεις μέχρι την εμπόδιση των πιστών στην ανατολική Ιερουσαλήμ. Απαντώντας από πλευράς της η Γάζα με ρουκέτες σε άμαχο πληθυσμό, δεν άργησε να απαντήσει και το Ισραήλ με τα υπερσύγχρονά του τέρατα εναντίον τους. Μία άνιση μάχη με θύματα τα νιάτα, τα παιδιά, το αύριο. Οι τραυματίες όπως και οι θανούντες μέρα με την μέρα αυξάνονται χωρίς να γνωρίζουμε ακριβώς τις απώλειες και από τις δύο πλευρές.

Γνωρίζουμε όμως πως αυτό που συμβαίνει είναι αποτέλεσμα πολιτικών αποφάσεων ετών, που δεν είναι οι μόνοι υπεύθυνοι για αυτό το Ισραήλ και η Παλαιστίνη, αλλά και η Μεγάλη Βρετανία, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και όλοι εκείνοι που εθελοτυφλούν τόσα χρόνια. Από το 1979, το Συμβούλιο Ασφαλείας έχει ανακοινώσει τουλάχιστον έξι φορές ότι οι ισραηλινοί εποικισμοί αποτελούν «κατάφωρη παραβίαση σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο» και «δεν έχουν νομική ισχύ», σύμφωνα με το Γραφείο του Ύπατου Αρμοστή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. [2]

Όλη αυτή η κατάσταση δεν έχει μείνει ασχολίαστη από μεγάλες προσωπικότητες της διεθνούς μουσικής και κινηματογραφικής σκηνής.

Η Σούζαν Σάραντον επανειλημμένα τις τελευταίες μέρες με αναρτήσεις στον λογαριασμό της στο Twitter καταδικάζει την ωμή βία των σωμάτων ασφαλείας του Ισραήλ, και γράφει στις 12 Μαΐου συγκεκριμένα: «Στεκόμαστε με αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό που αντιμετωπίζει εθνοκάθαρση και τρομοκρατείται στα χέρια της ισραηλινής κυβέρνησης και των εβραϊκών οργανώσεων εποίκων. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ».

O Mark Ruffalo στις 11 Μαΐου καλεί τους ακόλουθούς του να υπογράψουν το αίτημα στην Avaaz “Save Palestinian homes in Jerusalem”, όπου σήμερα έχει φτάσει 1.760.329 υπογραφές από τις 2.000.000 που είναι ο στόχος.

Ο Roger Waters φανατικός υποστηρικτής της Παλαιστίνης επί δεκαετίες, στις 7 Μαΐου στον λογαριασμό του σε ζωντανή μετάδοση ρωτάει τον πρόεδρο Μπάιντεν τι θα κάνει με αυτή την κατάσταση και δηλώνει πως επίσημα το Ισραήλ είναι ένα κράτος απαρτχάιντ.

Τέλος, για άλλη μια φορά γινόμαστε θεατές μπροστά στα εγκλήματα που φέρνουν οι πολιτικές που δεν έχουν τον άνθρωπο ως πρώτη αξία. Υπάρχει ανάγκη και σε αυτή την άνιση αντιπαράθεση να ξεφύγουμε από την λογική του κοινωνικού δαρβινισμού και να δοθεί χώρος στις φωνές ισότιμης συνύπαρξης που υπάρχουν και στις δύο πλευρές.

[1] https://staging1.pressenza.com/el/2021/01/palaistini-xreiazomaste-emvolia/

[2] https://news.un.org/en/story/2020/10/1076572