Πολλοί έμειναν έκπληκτοι από την ξαφνική και βίαιη αντίδραση της Ρωσίας, η οποία ηταν αναμενόμενη αν είχε δώσει κανείς προσοχή στις διαδικασίες και όχι μόνο στις λεπτομέρειες. Ήδη το 2007, στη δήλωση «Μια Ευρώπη για την Ειρήνη», είχαμε πει ότι η Ευρώπη θα βυθιζόταν σε σοβαρή σύγκρουση αν συνέχιζε να στηρίζει την πολιτική της Ουάσιγκτον.
Και σήμερα, σε αυτό το σημείο της ουκρανικής κρίσης, βλέπουμε μόνο έναν νικητή, τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες έχουν επιτύχει αρκετούς στόχους:
- Νέες κυρώσεις κατά της Ρωσίας
- Το μπλοκάρισμα του αγωγού αερίου Nord Stream 2 και κυρίως τη διακοπή της συνεργασίας μεταξύ Ευρώπης (Γερμανίας) και Ρωσίας, κάτι που φοβόντουσαν περισσότερο.
- Η πρόταση από τις ίδιες τις ΗΠΑ στην Ευρώπη ως εναλλακτικός προμηθευτής φυσικού αερίου.
- Επικύρωση του αφηγήματος ότι ο Πούτιν έχει επεκτατικούς στόχους.
- Αύξηση του ελέγχου στην Ευρώπη.
- Διεξαγωγή πολέμου στην Ευρώπη με την αποστολή μόνο όπλων και όχι στρατιωτών. Ο πόλεμος κατά της Ρωσίας διεξάγεται από τους Ευρωπαίους, ειδικά τους Ουκρανούς και τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης γενικότερα.
Αυτό που παρατηρούμε είναι η συνέπεια μιας 30ετούς αμερικανικής επίθεσης κατά της Ρωσίας με την υποστήριξη της Ευρώπης.
Η αθέτηση των συμφωνιών με τον Γκορμπατσόφ το 1990, βάσει της δέσμευσης να μην επεκταθεί το ΝΑΤΟ στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, ήταν ένα σημείο καμπής. Η επίθεση συνεχίστηκε με την αποκαλούμενη «ασπίδα αστεριών» και την εγκατάσταση στρατιωτικών βάσεων στην Πολωνία και τη Ρουμανία. Η αμερικανική προέλαση συνεχίστηκε με το πραξικόπημα στην Ουκρανία, που ηγούνταν από τη Δύση, το οποίο έφερε sτη χώρα μια κυβέρνηση ολιγαρχών κοντά στην Ουάσιγκτον. Στη συνέχεια, το 2015, η στρατιωτική άσκηση Dragoon Ride μετέφερε αμερικανικά στρατεύματα κατά μήκος της Ανατολικής Ευρώπης στα σύνορα της Ρωσίας. Οι στρατιωτικές ασκήσεις συνοδεύτηκαν από μια εκστρατεία ρητορικής μίσους εναντίον των Ρώσων και του Πούτιν συγκεκριμένα και, πιο σημαντικό, από πολυάριθμες οικονομικές και χρηματοπιστωτικές κυρώσεις, σχεδιασμένες να αποδυναμώσουν μια ήδη πληττόμενη οικονομία.
Από την πλευρά της, η Ρωσία έκανε το «στραβοπάτημα» που προκάλεσαν και ήλπιζαν οι ΗΠΑ προκειμένου να δικαιολογήσουν περαιτέρω κυρώσεις. Από την αρχή της κρίσης, η Μόσχα προσπάθησε να επιτύχει συμφωνία γράφοντας ξεκάθαρα τις απαιτήσεις της: Η Ουκρανία να μην γίνει μέλος του ΝΑΤΟ, καθώς δεν μπορούσε να δεχθεί αμερικανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις με πυρηνικούς πυραύλους σε απόσταση 500 χιλιομέτρων από τη Μόσχα. Αυτά τα αιτήματα χαρακτηρίστηκαν ως απαράδεκτα, σαν να ήταν αποδεκτοί οι υποθετικοί ρωσικοί πύραυλοι στο Μεξικό ή τον Καναδά στα σύνορα με τις ΗΠΑ.
Αυτό, φυσικά, δεν δικαιολογεί τη χρήση βίας ή πολέμου, αλλά κατανοούμε το γενικό πλαίσιο στο οποίο ελήφθη αυτή η απόφαση.
Η Ευρώπη θα πληρώσει το υψηλότερο τίμημα για αυτήν την κρίση. Όχι μόνο θα αυξηθούν οι λογαριασμοί και πολλές επιχειρήσεις θα αναγκαστούν να κλείσουν, αλλά επίσης η τιμή όλων των προϊόντων θα αυξηθεί και δεν θα είναι πλέον ανταγωνιστικές στην παγκόσμια αγορά. Αυτό θα επιβραδύνει επίσης τις εξαγωγές. Σε αυτήν την κατάσταση, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, σε ένα είδος χαρακίρι, αποδέχονται την εντολή της Ουάσιγκτον, θυσιάζοντας ανεξήγητα τα συμφέροντά τους, ενώ θα έπρεπε να μιλούν με όλους τους παράγοντες επί τόπου και να βρουν μια ειρηνική και λογική λύση για όλους.
Ούτε η Ρωσία, ούτε η Ευρώπη, πόσο μάλλον ο ουκρανικός πληθυσμός θα ωφεληθούν από αυτόν τον πόλεμο. Για το λόγο αυτό, η δήλωση Μια Ευρώπη για την Ειρήνη του 2007 αναφέρει: Η Ευρώπη δεν θα πρέπει να υποστηρίξει καμία πολιτική η οποία οδηγεί τον πλανήτη στην καταστροφή: οι ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων βρίσκονται σε κίνδυνο, το άμεσο μέλλον της ανθρωπότητας βρίσκεται σε κίνδυνο.
Οι άνθρωποι θέλουν να ζουν ειρηνικά, ελπίζουν στην συνεργασία μεταξύ των λαών και αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι είμαστε όλοι μέρος μιας μεγάλης ανθρώπινης οικογένειας. Η ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας μπορεί να εγγυηθεί μια αξιοπρεπή ζωή για όλους, αλλά η απληστία λίγων καθυστερεί το δρόμο της ανθρώπινης εξέλιξης. Στο σημείο αυτό, μόνο η ισχυρή πίεση των πολιτών στις κυβερνήσεις τους θα μπορούσε να βοηθήσει να αλλάξει η πορεία.
Αν δεν θέλεις πόλεμο, σταμάτα να τον κάνεις. Οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν είναι σε θέση να σταματήσουν τη χιονοστιβάδα, ενώ καλά θα έκαναν να ακούσουν τις απαιτήσεις των λαών. Αντί να πυροδοτούν αυτόν τον πόλεμο, πρέπει να ξαναρχίσουν το διάλογο τώρα.
Ωστόσο, όποια και αν είναι η άποψη, οι ερμηνείες και οι αναλύσεις, αυτός ο πόλεμος πρέπει να σταματήσει αμέσως. Ο πόλεμος ανήκει στην προϊστορία. Ας οικοδομήσουμε την ειρήνη!
Μια Ευρώπη για την Ειρήνη
www.europeforpeace.eu
