Στο Φόρουμ για την απαγόρευση των πυρηνικών όπλων στη Βιέννη, το Σάββατο 18 Ιουνίου, μία Ισραηλινή και ένας Ιρανός ένωσαν τις δυνάμεις τους για να μοιραστούν το όραμά τους για μια πρωτοποριακή συνθήκη μεταξύ των κρατών της Μέσης Ανατολής.

Η Sharon Dolev, ακτιβίστρια για την ειρήνη για πάνω από 35 χρόνια και διευθύντρια της οργάνωσης Middle East Treaty Organisation (METO), μίλησε πρώτα στο κοινό τονίζοντας τη δύναμη της έναρξης της συζήτησης για τον πυρηνικό αφοπλισμό.

Η έναρξη με το γιατί ο πυρηνικός αφοπλισμός στη Μέση Ανατολή είναι απαραίτητος, ήταν το πρώτο βήμα της επιχείρησης.

Το να πειστούν οι διπλωμάτες για το πώς θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί ήταν ένα άλλο θέμα.

Τους είπαν ότι δεν ήταν μόνο «αδύνατο» να καταρτιστεί μια συνθήκη για μια ζώνη χωρίς πυρηνικά στη Μέση Ανατολή.

Τους είπαν ότι ήταν επικίνδυνο.

Το 2008, μια στρογγυλή τράπεζα του ΟΗΕ με δυτικούς διπλωμάτες ήταν δύσπιστοι για τον αφοπλισμό του Ισραήλ. Όπως επισήμανε η Dolev, η έλλειψη εκπροσώπησης της Μέσης Ανατολής μπορεί να είχε κάποια σχέση με την έλλειψη πίστης τους.

Απτόητη, η METO εργάστηκε ακούραστα για να συντάξει και να παρουσιάσει μια συνθήκη στον ΟΗΕ το 2016. Επιτέλους έγινε αποδεκτό ότι υπάρχουν δυνατότητες, ένα φως έλαμψε για μια πιθανή ειρήνη στη Μέση Ανατολή.

Ωστόσο, αυτό πρέπει να γίνει στο πλαίσιο μιας ώθησης για τον αφοπλισμό και των εννέα πυρηνικών κρατών, όχι μόνο του Ισραήλ. Η Dolev έκλεισε τη δήλωσή της προσκαλώντας όλους όσοι ζουν σε κράτη με πυρηνικά όπλα να συνεχίσουν να πιέζουν για πυρηνικό αφοπλισμό στις χώρες τους.

Στη συνέχεια, ο Emad Kiyaei, επίσης διευθυντής στην METO, μίλησε για τη διαδικασία χρήσης του σχεδίου συνθήκης ως οδικού χάρτη για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή.

Ανέφερε πώς, κατά τη διάρκεια τεσσάρων ημερών, εκπρόσωποι κρατών της Μέσης Ανατολής που ήταν αντίθετοι συναντήθηκαν στη Ζυρίχη για να συζητήσουν το σχέδιο συνθήκης. Οι διαδικασίες ήταν τόσο επιτυχείς που αυτοί που ήρθαν ως αντίπαλοι στο τέλος αγκαλιάζονταν και μιλούσαν για τα εγγόνια τους.

«Έχουμε αυτό το όραμα ότι η Μέση Ανατολή μπορεί να γίνει φάρος ελπίδας!» Ο Kiyaei ήταν πεπεισμένος.

«Ακόμη και οι σκληροπυρηνικοί, όταν τους παρουσιάζονται δυνατότητες, μπορούν να είναι υπέρ μας».

Το συμπέρασμα; Η αλλαγή είναι δυνατή όταν βρεθεί κοινός τόπος.

Ο αγώνας για τον πυρηνικό αφοπλισμό συνεχίζεται για να έχουν μέλλον όλα τα εγγόνια της ανθρωπότητας.

Μετάφραση από τα αγγλικά: Pressenza Athens